بلبلی شیفته میگفت به گل...                       که جمال توچراغ چمن است...

گفت امروز که زیباوخوشم...                            رخ من شاهدهرانجمن است...

چونکه فرداشدوپژمرده شدم...                        کیست آنکس که هوادارمن است...

به تن این پیرهن دلکش من                             چوگه شام بیایی کفن است...

حرف امروزچه گویی فرداست...                      که تورابرگل دیگروطن است...

همه جابوی خوش وروی نکوست...                  همه جاسرووگل ویاسمن است...

عشق آنست که دردل گنجد...                         سخن است آنکه همی بردهن است...

بهرمعشوقه بمیردعاشق...                            کاربایدسخن است این سخن است...

میشناسیم حقیقت زمجاز...                             چون توبسیاردراین نارون است...