"مگذار که عشق، به عادت دوست داشتن تبدیل شود..
مگذار حتی آب دادن گلهای باغچه به عادت آب دادن گلهای باغچه بدل گردد..
عشق عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست؛ پیوسته نو کردن خواستنی ست که خود، پیوسته، خواهان نو شدن است و دیگرگون شدن..

تازگی ذات عشق است و طراوت، بافتعشق. چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق، همچنان عشق بماند؟

عشق، یک عکس یادگاری نیست؛ و یک مزاح شش ماهه یا یک ساله. واقعیت عشق در بقای آن است، حقیقت عشق در عمق آن؛ و این هر دو در اراده ی انسانی ست که می خواهد رفعت زندگی را به زندگی بازگرداند.

و رسیدن پله ی اول مناره یی ست که بر اوج آن، اذان عاشقانه می گویند.. "

از کتاب "یک عاشقانه آرام"