کجای این بارانی ؟ 

من که زیر بارون رویایت را بغل کردم که خیس  نشوی

 خدا به جای تمام نداشته هایم تو را داده به من

 و من میانه ی این پیری زود رس میانه ی این همه غم ناروا یادت ارامم میکند

 دارم شبیه تو میشوم

 انگار صبوریم کم شده اما قوی تر شده ام

 دشمنانم بزرگ تر شده اند و خودم به ندیدن انها عادت کرده ام 

 میبنی با همه ی اتفاقات میخندم 

و امیدوارم به نگاهت 

مگر میشود دست مرا رها کنی؟ 

حتی رویایت هم برای نجاتم کافیست 

لبخند بزن

 که اشهد ان یاد تو ارامش است

 و اشهد ان بی تو حرام

 حالا روزهای آینده خوب باشد یا بد فرقی نمیکند

 من اختیار خودم را تسلیم عشق کرده ام


                                                                                          "سید علی ضیا"