مــــرا با این بالش 

و این دو تا ملافه

و این سه تا شکلات

روی مـــــیزت راه مــــیدهی ؟

مـــــیشود وقتی مینویسی ،

دست چپت روی دست من باشد ؟

اگر خوابم برد 

موقع رفتن ...

جا نگذاری مرا روی میز !

از دلتنگیت مــــیمیرم .

وقــــــــتی نیستی

مــــــیخواهم بدانم چی پوشیده ای 

و هزار چیز دیگر ....

تـــــو بگو ،

چطور به خــــودم و خدا کلافه بپـــیچم ،

تا بیایــــــی ؟

خنــــده های تو 

کودکـــــی ام را به من میــــبخشد ...

و آغــــوش تو

آرامشی بهشتی ...

و دستــــهای تو

اعـــــتمادی که به انسان دارم !

.

.

.

.

چقــــــدر از نداشتنت میــــترسم . . . !



" عباس معروفی "