در خلوت دلم ، در همنشینی با غمها ببین که چگونه میریزد

 اشک از این چشمها

این چشمهای خیس ، همان چشمهاییست که 

تو خیره به آن بودی در لحظه دیدار

میفهمی معنای دلتنگ شدن را ، میفهمی معنی انتظار را؟

نه ! دلتنگی آن نیست که مرا اینگونه

 محکوم به سکوت کرده است

انتظار آن نیست که اینگونه مرا محکوم به بیقراری کرده است

خیالی نیست ، من همچنان با خیال تو سر میکنم 

پس بیخیال…

بگذار در حال خودم باشم ، بگذار همچنان من 

دیوانه دیوانه ات باشم

مزاحم خلوتم نشو ، اگر مرا میخواهی

 سد راه اشکهایم نشو….

بگذار آرام شوم ، بگذار هر چه غم در دلم انباشته ،

 خالی شود….

این همان راهیست که هم تو خواستی در آن باشی

و هم من خواستم تا آخرش با تو بمانم

پس چرا به بیراهه میروی، چرا مرا جا گذاشتی

 و برای خودت میروی؟

مرحبا ، تو دیگر کیستی ، دست هر چه بی وفاست

 را از پشت بستی….

خودم میدانم بد دردیست عاشقی و همچنان بیمارم ،

 تا کجا میخواهی بمانی ؟

تا هر جا باشی من نیز میمانم…

عشق من هر از گاهی به یادم باشی بد نیست ،

هر از گاهی هوای مرا داشته باشی جرم نیست

چه کنم ، دلم دیوانه ی توست ، هوایش را داشته باش که


دلم تمام دلخوشی اش به توست…