نئشه گی خودِ شعر است!!!
احساس را که نمی شود تقطیع کرد
همینطور قطار می شود...
سر می رود از دل...
تا زبان...
تا دست...
تا مداد...
تا کاغذی پشتِ در خانه ی شما!
شاعر شدن که کوه کندن نیست،
لاهیجان که زیبا باشد،
تو هم که زی...
تو هم که چه می گویم من!؟
تو که همیشه زیبا بوده ای
و الا که کتاب های تاریخ ادبیات وجود نداشتند!
خلاصه لاهیجان که...
تو هم که...
چه نئشه می کند این شب مرا
و نئشه گی خودِ شعر است!
مهدیه لطیفی
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و پنجم آذر ۱۳۹۲ ساعت 14:59 توسط سارا
|